Dziś Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, która ukazuje nam jedną z prawd wiary, według której Matka Syna Bożego z duszą i ciałem została wzięta do nieba. Dlatego, Papież Pius XII, idąc za tradycją Kościoła Katolickiego w 1950 r. ogłosił dogmat o Wniebowzięciu M B. Moi Kochani!
Jako czciciele M B przybyliśmy dziś do naszej świątyni, aby oddać Jej cześć wpatrując się w niebo, do którego wszyscy pielgrzymujemy.
Bo w naszych sercach nosimy pragnienie, że kiedyś będziemy mogli się z Nią spotkać w niebie. Dla nas drogą prowadzącą do wspólnoty z Maryją w niebie jest to droga naśladowania Jej życia i Jej cnót w naszym ziemskim życiu. Na tej drodze mamy pewność, że zjednoczymy się z Nią w wieczności. Gdy przyjrzymy się życiu Maryi możemy je wyrazić krótko że była to Kobieta pełna wiary.
Jej wiarę dostrzegamy w kluczowych momentach jej życia: zwiastowanie, narodzenie Jezusa ofiarowanie w świątyni wychowanie i gdy stała pod krzyżem swojego Syna przy zmartwychwstaniu i w dzień Zesłania Ducha Świętego. Całe Jej życie, dzień po dniu było oświecane wiarą.
Dzisiaj potrzebujemy ludzi wiary na miarę Maryi. Jest to więc dla nas wyzwaniem. Gdyż dziś wielu ludzi żyje tak jakby Boga nie było.
Wiara na wzór Maryi to umiejętność dostrzegania obecności Boga w naszym codziennym życiu. Wiara jest więc dla nas kluczem do nieba.
Wiara to wierność Bogu, Jego przykazaniom i drugiemu człowiekowi. Prawda o Maryi wziętej do nieba z duszą i ciałem przypomina nam dzisiaj o nieskończonej miłość Boga do człowieka.
Dzisiejsze święto wskazuje nam, że warto żyć z Jezusem w czasie naszego ziemskiego życia.
Kto jest z Nim w zażyłości tu na ziemi, tego On nie zostawi również po naszej śmierci. Wybór Jezusa jest to decyzja każdego i każdej z nas.
Jeżeli wybierzemy Jezusa w tym życiu, to On nie zapomni o nas po naszej śmierci. Tak jak nie zapomniał On o Maryi.
Maryja Wniebowzięta to znak nadziei, że Bóg pamięta o nas.
Ona jest pierwszą, która uwierzyła, że Jezus przyjdzie.
Ona jest pierwszą, która podzieliła się tą wiadomością z Elżbietą.
Dzisiejsza ewangelia opisuje nam spotkanie dwóch matek i dwóch jeszcze nienarodzonych mężów.
To spotkanie Elżbiety i Maryi oraz Jana Chrzciciela i Jezusa Chrystusa. Ta scena zapowiada wypełnienie się wszystkich zapowiedzi Starego Testamentu.
Oto Elżbieta matka Jana Chrzciciela pozdrawia Maryję matkę Jezusa Syna Bożego Zbawiciela Świata.
Maryja wypowiada zaś hymn uwielbienia znany pod nazwą Magnificat. Wielbiąc Boga za Jego błogosławieństwo, miłosierdzie i nieskończoną dobroć, którą objawił posyłając na świat narodzonego z Maryi swojego Syna Zbawiciela świata.
Módlmy się w dzisiejszą uroczystość abyśmy tak jak Maryja, Matka Jezusa przez całe nasze życie tu na ziemi wytrwali przy Nim i w Jego Kościele.
Dzisiaj przynosimy do Kościoła zioła i kwiaty, które symbolizują dobro, jakim Bóg każdego z nas obdarzył i obdarza.
Dziękujmy dziś Bogu za dar wiary, za pokój w naszych rodzinach, za zdrowie i wszelkie dobro otrzymane z rąk Bożych. Prośmy dziś Maryję, aby nauczyła nas tak żyć i tak wybierać dobro, abyśmy mogli kiedyś stanąć przed Bogiem z naręczem dobrych czynów tak, jak dzisiaj stajemy z naręczem wonnych ziół i kwiatów i abyśmy w naszym życiu zawsze potrafili stawać po stronie dobra, prawdy i miłości. Amen.