„Czas ucieka, wieczność czeka” – ten napis na słonecznym zegarze umieszczony na południowej ścianie wadowickiego kościoła czytał codziennie Karol Wojtyła z okien swego mieszkania. Jako Jan Paweł II dzielił się wielokrotnie przemyśleniami związanymi z tą maksymą; czynił to zwłaszcza wtedy, gdy odwiedzał Wadowice.
Te refleksje na temat czasu i przemijania uświadamiają nam, jak cennym darem jest życie i czas dany Nam przez Boga.
Trzeba się troszczyć, aby go nie zmarnować, lecz dobrze wykorzystać w służbie Bogu i drugiemu człowiekowi.
Czas jest darem. Czas szybko mija,ucieka z teraźniejszości w przeszłość. Sukcesy miną, zyski wybledną, zostanie to, co Boże
i trwałe. Czas miniony już do nas nie należy, idzie w mrok historii.
Dzisiejsza Ewangelia mówi Nam ważną prawdę. Że należymy do Boga i ku Bogu zmierza nasze życie. Bo to Bóg jest Panem historii i czasu.
„Na początku było Słowo…Bogiem było Słowo”. Dzieje świata wyszły od Boga i dzieje świata ku Bogu zmierzają.
Moi kochani!
Jezus – Słowo, jest „na początku” wszystkiego: mojego życia,mojego powołania.Chce być na początku moich zamiarów, decyzji i czynów.
Tylko czy ja chcę Mu dać pierwsze miejsce w moim życiu?
W Nim jest życie. Ale Czy w to wierzę? Czy osobiście przekonałem się, że bez Niego nie mogę żyć? Czy były wydarzenia, przeżycia, w których głęboko poczułem, że bez Niego ginę i tracę sens życia?
On jest Światłością prawdziwą. Jak doświadczyłem tej prawdy w moim życiu? Czy pamiętam sytuacje,w których On sam wyciągał Ciebie z „ciemności”, zawracał z nieprawdziwych, mrocznych dróg?
Niech każdy z nas zapyta dziś siebie: Jak poznawałem Prawdę,- która stała się Ciałem? Czy swym życiem umiłowałem Chrystusa? Czy mam dość odwagi, aby Go naśladować?
Wiele pytań i tym samym – wiele odpowiedzi.
Dziś, kiedy kończy się rok kalendarzowy, zostajemy wezwani, byśmy z wdzięcznością wspominali przeszłość, całym sercem przeżywali teraźniejszość i ufnie otwierali się na przyszłość.
Pamiętajmy, że przyszłość należy do tych, którzy kochają i szanują drugiego człowieka, a nie do tych, którzy nienawidzą.
Do tych, którzy wierzą, a nie do tych, którzy nie wierzą.
Zamykając rok chcemy dokonać pewnego podsumowania, refleksji nad tymi minionymi 365 dniami.
Dziękujemy za Rok Św. Józefa.
Na koniec roku powiem, że długów nie mamy.Przygotowujemy się do 25-lecia powstania naszej Wspólnoty Parafialnej. Dlatego pragniemy Bogu dziękować za wszystko, co przez te lata udało się nam- razem dokonać i stało się naszym wspólnym udziałem. To wszystko w Waszych rękach i Waszych Portfelach.
Rok Jubileuszowy, jest więc wielkim wezwaniem, ażeby zakończyć trwające prace- wewnątrz i na zewnątrz naszego kościoła, i w dniu odpustu, 28 kwietnia zacząć świętować na Rodzinnym Festynie a we wrześniu konsekrować naszą piękną świątynie.
Jesteśmy na progu nowego czasu.Ten czas ma na imię- Rok 2019.
Ten czas zmierza ku Bogu. To jest także czas dany nam po to, byśmy umieli rozpoznać Słowo, obecność Boga w naszym życiu. Musimy pamiętać o tym, że Słowo Jezus- przyniosło światło wiary.
To światło mówi mi, że i ja w moim życiu zmierzam ku Bogu.
To Bóg- jest Panem dziejów. Także moich dziejów.
Niech więc nasza dzisiejsza modlitwa dziękczynno-wynagradzająca będzie wyrazem naszej wdzięczności Bogu i zadośćuczynieniem dla Niego za tych, którzy darowany im przez Boga czas zmarnowali.
Prośmy więc dziś wszyscy, aby Bóg bogaty w miłosierdzie przyjął od nas modlitwę dziękczynienia, przebłagania, wynagrodzenia i prośby. I błogosławił nam w Nowym Jubileuszowym Roku- 2019.
Bo człowiek szczęśliwy, to ten który jest z prawdy i głosu prawdy słucha.Podziękujmy z całego serca Bogu i ludziom za wszystko i uświadommy sobie,że Chrystus jest dla nas drogą, prawdą i życiem, jest wczoraj,dziś i na wieki ten sam. Amen.
Jezu, Ty się tym wszystkim zajmij!
